Paradoxe... TU


Igual que expresé mi deseo, quiero expresa mi satisfacción.
Por esas horas pasadas a su lado, en las cuales dio tiempo para casi todo, casi… porque siempre son pocas aunque sean muchas, porque el tiempo pasa demasiado rápido entre sus brazos y porque nunca tengo suficiente y siempre deseo más…

Para los comentarios morbosos… decir que si… que hubo de todo, todo, todo… lo imaginable y lo que no lo es tanto… Sexo salvaje, sexo suave, charla y confesiones, sexo oral, sexo anal y sexo vaginal… ¿Qué más se puede pedir? Si… puedo pedir aún más, que no acabe nunca… que el reloj no marque las horas y no tenga que irme de su lado, despidiéndome en la tristeza del momento en que nos separamos…

Y es así de simple y así de complicado a la vez, porque desde que salí por la puerta del metro y lo vi allí esperándome, acercándose decidido a mí y tan sólo con sentir un roce de su cuerpo, ya enciende todo mi ser… es el inicio de muchísimo más. Ya que sólo él es capaz de hacerme sentir como nadie me hizo sentir en la vida, deseada, amada y mujer por encima de todo…

Hace ya de eso… más de dos años… No se puede decir que durante mi vida (legal o no) no haya tenido experiencia con hombres (y mujeres…). Digamos que mucha y variada y nunca llegué a encontrar a nadie que me ponga como él. Nadie en que aunar amor, ternura, cariño, pasión, posesión salvaje, sexo dulce, tierno y suave… Pasar del momento más dulce al más salvaje.
Mis mejores momentos sexuales han sido con él (con y sin compañía), los más morbosos, los más orgasmáticos… porque la química sexual y sensual que se da entre nosotros, es digna de ser cuidada y mimada…

¿Creías que no me atrevería a poner un post sobre ti? Ese fue… tu reto… del viernes mientras me mirabas con esa media sonrisa que tan loca me vuelve. Tras haber compartido de nuevo ese momento mágico del orgasmo, esa complicidad que solo se da entre dos personas que buscan el placer de la otra.
Hace más de dos años que estás junto a mi, que formas parte de mi, de mi vida, de mi día a día y quiero, DESEO, que eso no cambie. Al contrario que vaya a más, porque simplemente te adoro en mi vida y quiero pasar el resto de mis días contigo.
Ya lo sabes, y yo lo sé… pero me gusta escribirlo y que lo leas… por si… te queda aún alguna duda…

La vida no es fácil (quien dijo que lo fuera!!!)… llevo dos años viviendo un paralelismo, que nunca creí posible. De un tiempo a esta parte es aún mucho más difícil, tu bien lo sabes amor, (quien juega con fuego dicen que se acaba quemando, cita totalmente cierta)… pero ahí seguimos, ahí sigo robándole minutos al crono para poder pasarlos contigo… porque gracias a ti, el mundo es un poquito mejor…

Te amo amor… T’estimo nino.

Comentarios

  1. Simplement... felicitats a ambdos Morgana i Paradoxe... moltes i moltes felicitats... i disfruteu-ho!!!

    ResponderEliminar
  2. Disfruta de esa situacion, de ese parelelismo, de esas dualidad de poder ser y disfrutar de lo que vida te pone por que como dijo alguien sabio: EN ESTA VIDA QUEREMOS LO QUE TENEMOS PERO NO SIEMPRE TENEMOS LA SUERTE DE TENER TODO LO QUE QUEREMOS !!!!

    Besos calidos y suaves..

    ResponderEliminar
  3. Demasiado deprisa pasa el tiempo cada vez que nos encontramos, y demasiado despacio cada vez que no te tengo.
    Quizas hubo de casi todo, pero siempre sabe a poco y siempre deseo y quiero mas, siempre se nos quedan cosas en el tintero, de hacer, de decir, y siempre se nos cuelan por los rincones el “podriamos haber echo…”
    Mas de dos años que han pasado como un suspiro, ese sueño que nunca pense tener y del que no quiero despertar.
    ¿quimica? Es decir poco… desde el primer dia, desde la primera mirada y el primer roce todo cambio y la vida tal y como la veiamos se modifico para que todo lo que haciamos fuera a compas de uno solo.
    Que decir a parte de gracias… gracias por los momentos vividos, gracias por los momentos que faltan por vivir, gracias por las caricias y los besos, gracias por los gritos de placer… gracias por lo bueno y lo malo…en definitiva, gracias por estar a mi lado.

    ResponderEliminar
  4. PARADOXE...
    Veus perquè haig d'estimar-te com t'estimo...
    has fet que un dimarts asfixiant... canvií de color radicalment... acabava de rebre un sms que m’ha tocat la moral i tu, amb les teves paraules has fet que el meu cor bategui amb força dient el teu nom...

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Entradas populares de este blog

Deseo... deseo... deseo...

Ascensor !!!

No estés triste